Δήμητρα Τριανταφυλλοπούλου
«Όσο πιο τρομακτικός γίνεται ο κόσμος,
τόσο η τέχνη γίνεται πιο αφηρημένη» (Paul Klee).
Τελευταία artworks
Δήμητρα Τριανταφυλλοπούλου
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από τη στιγμή που πήγα σχολείο και έμαθα να διαβάζω. Από τη στιγμή που ένοιωσα το δέος της γνώσης, την ανάγκη να προσεγγίσω τον κόσμο του μύθου, της φαντασίας αλλά και της ιστορίας με την έννοια του χρόνου. Ήταν η πρωταρχική μου ανάγκη να αποκτήσω λόγο δια της γραφής στη δυνατότερη έκφρασή της, της εικόνας.
Έλιωνε ο ήλιος την πλαστή ύλη, την έκανε ρευστή, καπνός ως πνεύμα απελευθερωνόταν και έσμιγε με τον ουράνιο αέρα. Μύριζες το κάψιμο, ένιωθες τη ζέστη, Ω, θα εξαϋλωθώ κι εγώ, όλοι μας έτσι κάποτε... Έπαψε η φωτιά, ότι δεν σάρωσε ο αέρας, το έκανε σκληρό, πιο σκληρό από πριν, τρύπες άνοιξαν, σαν στόματα ανοιχτά που απορούν ή σαν πληγές που τώρα έγιναν σπίτια που μέσα κατοικούνε όνειρα και υφαίνουν ιστορίες, να έχει πλούτο ο κόσμος, να μην ξοδευτεί ποτέ
“Η ζωγραφική είναι ατέρμονο πεδίο. Έχει να κάνει με το χώρο, το χρόνο, την ύπαρξη, το χάος, το κενό, τις μορφές, το υλικό και το άυλο”
